CINEGROUND

Η κινηματογραφικη ομαδα Cineground (MySpace-YouTube) εδρασε απο το 2003 εως το 2007 και εφερε στο φως τρεις μεγαλου μηκους ταινιες φιλοδοξωντας να διαταραξει την στατικοτητα μιας κινηματογραφικης ταινιας και να πειραματιστει με τον αυτοσχεδιασμο τοσο κατα την δημιουργια της οσο και με τη αναπαρασταση της, εισαγοντας την αμεση γραφη.

Βασικα μελοι ηταν ο ηλιας οφιτας, ο σταθης sistoim - και ο κωστας s/m cirquit σε σκηνοθεσια, φωτογραφια, και ηχο αντιστοιχα, αν και πολλες φορες στα πλαισια της συνδιαμορφωσης και του σεβασμου στη δημιουργικη εκφραση οι ρολοι εναλασσονταν. Τα γυρισματα εγιναν σε γιαννενα αθηνα θεσσαλονικη. 

Στόχος η εξερεύνηση των σχέσεων που προκύπτουν ανάμεσα στον δημιουργό, τον ηθοποιό και τον θεατή όταν οι αποστάσεις απλοποιούνται, με την ανοχή στην ιδιαιτερότητα του καθενός. O ηθοποιός είναι ένα άτομο που επιλέγεται σύμφωνα με την ομοιότητα ή διαφορά του στο ρόλο και ζητείται από αυτόν να συμμετάσχει δημιουργικά ευρύνοντας και παραμορφώνοντας τον πραγματικό του εαυτό ανακαλύπτοντας τις τραγικές διαστάσεις της προσωπικότητας. Μερικές από τις καθοδηγητικές σκέψεις των σεναρίων είναι:

Ο μηδενισμός του εαυτού και μέσω του περιβάλλοντος ο πολιτισμικός μηδενισμός. Τα αντιθετικά σχήματα απάθεια και ευαισθησία, τάξη και χυδαιότητα, άρνηση και επιθυμία. Η ανάπτυξη παράλληλων ιστοριών, τυχαία επιλεγμένων, οπού με την καθοδήγηση της δράσης η μία  προσφέρει το κλειδί για την κατανόηση της άλλης ανοιγωντας περιθώρια και για άλλες απροσδοκητες οπτικες oπου αναζητώντας τις νεες δικες τους ερμηνιες οδηγούνται σε ένα ατέρμονο κύκλο ο οποίος και ολοκληρώνετε με την τελική αποκάλυψη τις υποκειμενικότητας στην τελευταία παράσταση με τιτλο 1.3 "εσεις που βλεπεται την ταινια".

Και οι τρεις ταινιες παιζονταν παντα με ζωντανη ηχητικη μπαντα, ενω διαφορα happening συμβαιναν κατα την διαρκεια τους στην σκηνη. Η ταινια 1.1 ΑΩ παρουσιαστηκε στην μονη λαζαριστων στο φεστιβαλ strange screen τον σεπτεμβριο του 2004, η ταινια 1.2 "το αορατο τσιρκο" παρουσιαστηκε στο club.. το φθινοπορο του 2005, ενω η ταινια 1.3 "εσεις που βλεπεται την ταινια" πεχτηκε δυο φορες, μια στο φεστιβαλ pixel dance στο πρωην στρατοπεδο κοδρα στη θεσσαλονικη το 2006, και στο θυμομενο πορτρετο στα ιωαννινα την ιδια χρονια.

1.1 ΑΩ ( Διάρκεια 1 ώρα και 28 λεπτά, Δημιουργικό έτος: 2004)

Η ταινία 1.1 ΑΩ είναι η πρώτη της τριλογίας ‘Cineground’. Η γραφική αναπαράσταση της θα μπορούσε να είναι μια κλεψύδρα οπου το σημείο της μηδενικής του βαρύτητας στο κέντρο είναι η αρχή και το τέλος της ταινίας. Στο θετικο μέρος της κλεψύδρας αναπτύσσονται τρεις αφηγηματικές γραμμές α. η επιλογή στη ζωή και τον θάνατο μέσα από τα μάτια ενός φονιά, β. ο αισθητισμος ως απολυτος αρχοντας των εμπειριών της ζωής και του θανάτου μέσα από τον καλήτερο φίλο του φονια και γ. η ατέρμονη προσπαθεια για ταξινόμηση και έλεγχο των συνισταμένων της ζωής και του θανάτου μέσα από τα μάτια του θύματος. Η κινησιολογία οριζεται από συμβολικα στοιχεία και λυρική διάθεση. Το στυλιζάρισμα της εικόνας χρησιμοποιείται για να αποκόψει τους νοητικούς δεσμούς με την πραγματικότητα και στρέφει την προσοχή στο ενδεχόμενο τέλος (νόημα) της ταινίας. Το τέλος έρχεται πρόωρα με την εισβολή του ρεαλισμού. Το σημείο μηδενικής βαρύτητας είναι η παρεμβολή μιας τυχαίας πράξης οπου επαναπροσδιορίζει τα ήδη κεκτημένα, ενας αρνητής της γραμικοτητας του χρόνου (ενας κλέφτης) εκμεταλευεται την απρόσκοπτη κατοχη της κάμερας της ταινιας, οδηγώντας την στο μη τέλος. Τη θέση της τραγικής εκφράσεις  παίρνει το εφήμερο , το ασταθές , το τυχαιο. Τα σύμβολα επανέρχονται παραποιημένα υπό την μορφή ενός διαστρεβλωμένου ταρώ το οποίο ορίζει τον ρυθμό της ταινίας οδηγώντας τον ματαιόδοξο κλέφτη σε ελεύθερη πτώση.

Το πραγματικό τέλος της ταινίας έλαβε χώρα στο φεστιβάλ strange screen της μονής Λαζαριστων την τελευταία μέρα και ώρα, με την προσγείωση του κλεφτή στην σκηνή-τρύπα του. Στο σημείο της προσγείωσης βρισκόταν ο χειριστής των ταρώ ο οποίος και σχεδίαζε την τελευταία κάρτα μέσα από παρεμβολές του στην οθόνη, με αρχική άγνοια του θεατη. Ο ήχος της ταινίας είναι αυτός της παράστασης οπού μηχανές, μικρόφωνα στο χώρο και στοιχεία μουσικών οργάνων συνδυάστηκαν για να αποτελέσουν την μηχανική αναπνοή του χώρου οπού παρουσιάστηκε το θέαμα.

Κατεβάστε το soundtrack εδώ

1.2 ΑΟΡΑΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ( Διάρκεια: 1ωρα και 24λεπτα, Δημιουργικό έτος : 2005 )

 

Όπως και στην ταινία ‘ΑΩ’ συνδυάζονται τυχάρπαστοι ανθρώποι οπου προσωποποιουν καθολικες εννοιες. Τρεις ιστορίες εξελίσσονται παράλληλα με αφορμή την άφιξη του αόρατου τσίρκου στην πόλη. Βασικά πρόσωπα ο Silk ένας τυχοδιώκτης οπού η μοίρα τον εκδιώκει ο John ένας υπερευαίσθητος παρατηρητής και ο System ένας υποταχτικός επαναστάτης. Η μητέρα φύση που προσωποποιειται στο ονομα της Ρόζας κλειδωμενη στο δωμάτιο της υποφέρει από τα βέβηλα μάτια των παιδίων της και περνάει αυτάρεσκα την ώρα της. Ο αντρας της πατέρας πολιτισμός αλλάζοντας συνέχεια προσωπεία, είναι υπεύθυνος για τη δυστυχία της μαμάς Ρόζας, γι αυτο και αυτή ζητάει εκδίκηση. Την θεληση της θα αναλάβει να εκπληρώσει ένας αδύναμος στη θεληση άνθρωπος ο Silk και εύκολα θα πέσει στα δίχτυα του αόρατου τσίρκου οπού ο πατέρας πολιτισμός είναι θιασάρχης. Η απόδραση του πούμα από το τσίρκο και η εκδίωξή του λειτουργούν ως φυγόκεντρος δύναμη στην ιστορία φέρνοντας διάφορα αναπάντεχα περιστατικά στον φωτογράφο παρατηρητή μας (john), και στον εργάτη της απρόσωπης εταιρείας (System). Το τσίρκο που δεν εμφανίζεται ποτέ ούτε στις παραισθήσεις του φωτογράφου ούτε στα όνειρα του εργάτη γίνεται η τελική παρόρμηση όλων, οδηγώντας τους στην τελευταία πράξη οπού η έκθεση του ρόλου τους είναι ζήτημα ζωής η θανάτου.

Είσαι αυτό που έφτιαξες. Το ‘αόρατο τσίρκο’ είναι ένα οπτικοακουστικό παραμύθι που παρουσίασε ο αφηγητής στο κοινό του τον Οκτώβρη του 2005. Ο αφηγητής πλαισιωνόταν από τρεις μουσικούς. Ο ήχος της τελικης έκδοσης είναι ανθολογιο από συνθεσεις διαφορων δημιουργων που εγραψαν για την ταινία.

Κατεβάστε το soundtrack εδώ

 

1.3 ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ( Διάρκεια: 1ωρα και 14 λεπτά )

Αναπροσαρμογή παλαιότερου, χρησιμοποιημένου ή όχι υλικού. Οι χαρακτήρες αποδομούνται και παρουσιάζονται ωμά στο χώρο τον γυρισμάτων όχι όμως με την οπτική του ντοκιμαντέρ αλλά με τη διάλυση του στημένου χώρου και της επανένταξης τους σε μια νέα αφηγηματική δομή. Τέσσερα νέα πρόσωπα προστίθενται στην ιστορία ο σκηνοθέτης, ο άνθρωπος μηχανη, ο λανθάνων παρατηρητής και η γυναίκα προσμονή. Η αποκάλυψη του σκηνοθέτη ως προσώπου τον μπλέκει σε έναν ρυθμό που τελικα δεν ελέγχει. Μέσα απο τις προσπάθειες του για επιβολή και νουθεσία στον ηθοποιό η προσοχή στρέφεται στις ψυχολογικές αντιδράσεις που αναπτύσσονται. Ο άνθρωπος μηχανή φανερώνεται σαν αιτιακος παράγοντας του ρυθμού οριζωντας το κενό που αφήνει η αποκάλυψη του σκηνοθέτη. Ο λανθάνων παρατηρητής δεν παρατηρεί την ταινία αλλά η ταινία τον παρατηρεί να παρατηρεί χωρις να αναφερετε τι είναι αυτό που παρατηρεί. Η γυναικα αναμονη ειναι το τελος. O ήχος της ταινίας είναι ο ήχος του χώρου των γυρισμάτων μιξαρισμένος με τον ήχο της παράστασης και αλλων μουσικων θεμάτων από τις προηγούμενες δυο ταινίες. Η πρώτη παρουσίαση έγινε στο φεστιβάλ  pixel dance  την άνοιξη του 2006 στο στρατόπεδο Κόδρα με live μουσική και acting.

Κατεβάστε το soundtrack εδώ